Persberichten


terug naar Nieuws, exposities en persberichten




18 september 2014 Haaren in Beeld en Geluid.

Weekblad de Leije

Schermafbeelding 2014-09-17 om 15.38.42


Website Partij voor de Dieren 17 september 2013

Prinsjesdag: plezierjacht en plastic soep in de ban.

Esther Ouwehand draagt een tweedehands jurk en een haaraccessoire van gerecyclede PET-flessen, ontworpen door Anne-Katrien Ausems. Ze vraagt daarmee aandacht voor de plastic soep. In onze oceanen en zeeën drijft steeds meer plastic afval. Door de zee en de zon vallen deze plastics in kleine deeltjes uit elkaar. De deeltjes veranderen het zeewater in een wereldwijde ‘soep’ van microplastics. De oceanen beslaan 72% van het aardoppervlak en zijn onze belangrijkste zuurstofleveranciers. Allerlei dieren die in of van de zee leven en zelfs het kleine zoöplankton zien plastic afval en microplastics voor voedsel aan. Hiermee dringt het vaak giftige afval onze voedselketen binnen.




Algemeen Dagblad 13 juli 2013

artikel AD 1



Telegraaf 3 november 2012 




Interview Unity FM, ArtFairAmpijoloe, oktober 2012


LEVEN! magazine , lente 2011

leven

Het onverwachte succes van kunstenaar Anne-Karien Ausems

Stel, je loopt langs een vuilcontainer, een afvalbak, of je ziet gewoon iets liggen wat niemand meer wil hebben. Dan lopen de

meesten door omdat ze het niet eens zien of er geen  belangstelling voor hebben. Zo niet Anne-Katrien. Zij kijkt anders naar de wereld. Met een ander referentiekader in dit geval. Want wat onbruikbaar lijkt, krijgt ineens een geheel nieuwe betekenis en dimensie als zij ernaar kijkt, het meeneemt en haar creativiteit erop loslaat. En zo ontstaan ringen, armbanden, halskettingen, tassen en lampen. Design, gemaakt van PET flessenfietsbanden, oude videotapes, 35mm filmstroken, tabbladen, roerstaafjes, knijpers. Dat soort dingen dus. Was het eerst afval, nu past de van plastic tas vervaardigde halsketting perfect bij de galajurk. En de dames komen ermee weg, want het ineens kunst, het is origineel en gedragen met een knipoog. Anne-Katrien:"Recycling staat voorop. Ik zal nooit iets in de winkel kopen om te verwerken. Ik moet het vinden of krijgen, alleen dan heeft het nut."

Anne-Katrien maakt sieraden en objecten in opdracht voor particulieren en bedrijven, geeft workshops en exposeert regelmatig haar werk. 

Kijk op: www.loliesart.nl



Leidsch Dagblad, 19 november 2010

krant nov 2010

Het begon met een fietsband in een prullenbak

LoliesART: anders kijken naar materialen 


Tekst en foto’s Nadine Mussert / LoliesART


Het begon allemaal, inmiddels alweer jaren geleden, met een fietsband. Het ding hing uit een prullenbak bij het station in Leiden. Kapot, weggegooid, want onbruikbaar. Daar denkt sieradenmaakster/kunstenares Anne-Katrien Ausems van LoliesART heel anders over.


Recyclen, hergebruiken en besparen... Helemaal hip anno 2010. De Oegstgeestse is naar eigen zeggen getriggerd door de tijdsgeest en in combinatie met haar opvoeding staat recycling – ‘in ieder geval niet zomaar weggooien’ – aan de basis van haar creaties. ,,Ik loop letterlijk containers af op zoek naar materiaal.’’

Terwijl ze haar sieraden via de website en op markten verkoopt, wil ze haar bijzondere techniek ook delen met anderen. ,,Tijdens mijn cursussen en workshops wil ik mensen aanzetten tot het anders gaan kijken naar materialen’’, vertelt Ausems.

Dat een van haar jonge cursisten na een workshop speciaal voor kinderen gefascineerd naar het lege, glimmende chipszakje gaat kijken en zegt dat daar ook wel iets moois van te maken is, ziet ze als een kers op de taart. ,,Dan hebben ze het begrepen: gooi niet alles direct, hup de prullenbak in.’’

Bij haar thuis vinden ze dat Anne-Katrien wel eens teveel bewaard. Aan haar deur hangt een krans van resten videoband, in huis hangt een slinger met versieringen van plastic zakken en om haar vinger zit een ring van fietsband met een knoop. Luxe glossy’s die anders met de tijd in de papierbak verdwijnen, hangen bij Ausems aan de muur verwerkt in een kunstwerk.

Kersttas 

Zelf is Ausems naar eigen zeggen soms wat ‘overcreatief’. Lachend: ,,Ik kan met heel veel spul aan de slag, maar ik moet mezelf beperken.’’ Voor haar eigen sieradenlijn experimenteert ze bijvoorbeeld ook met petflessen en plastic zakken.

Welke techniek ze voor die laatste gebruikt, wil ze niet vertellen. Dat is het geheim van de ‘smid’. ,,Dit is zo’n tas van Albert Heijn die ze hebben met Kerst’’, houdt ze een sierlijke ketting omhoog. Er tussen zitten reepjes fietsband en kralen verwerkt. ,,Van oude sieraden. Dat is ook vaak goed bruikbaar in een nieuw sieraad. Hoeveel vrouwen hebben er niet nog kapotte kettingen, enkele oorbellen of armbanden in de kast liggen die ze niet meer dragen?’’ Haar sieraden ‘ontstaan’ tijdens de productie ervan. ,,Ik werk niet volgens een plan of schets. Van te voren weet ik nooit hoe het resultaat gaat worden. Het is een proces waarin het sieraad ontstaat waarbij ik uit ga van het materiaal en dicht bij mezelf blijf. Vind ik het mooi, dan is het goed.’’

In opdracht maakt Anne-Katrien nieuwe sieraden van oude kettingen en armbanden. ,,Of breng mooie plastic cadeauzakjes die je niet weg wil doen langs om ze te laten verwerken in een sieraad’’, stelt ze voor. Ook kun je zelf aan de slag met fietsbanden, ‘stoer spul door iedereen draagbaar’ en papier op haar cursussen bij K&O Oegstgeest.

Tijdens de driedelige cursus ‘Sieraden maken van fietsband’ kun je je creativiteit de vrije loop laten. ,,Dan zie je dat veel mensen onbewust al heel creatief zijn; na even twijfelen, gaan ze al gauw experimenteren met het rubber. Knippen, plooien, vlechten. Ze gebruiken technieken die ik zelf nog niet eens ken.’’

In haar sieraden – voornamelijk armbanden en kettingen – werkt Ausems met ‘reepjes’ fietsband. Die techniek legt ze ook uit tijdens de workshops die ze aan huis, op afspraak op locaties en op kinderfeestjes geeft.  

Proeftijd

De creatieve dame is niet geschoold als sieradenmaker. Van huis uit is ze jeugdverpleegkundige. Vanuit die hoedanigheid vindt Ausems het belangrijk om haar workshops ook voor peuters en hun ouders aan te bieden. ,,Creativiteit bezig zijn is heel goed en we zijn het ook allemaal al op jonge leeftijd: door te knutselen kun je er handen en voeten aan geven.’’ Enige tijd geleden zei Ausems haar vaste baan op om zich op het sieraden maken te richten. Dat was nodig om LoliesART echt neer te zetten. Ondertussen zit ze midden in haar door zichzelf gegeven ‘proeftijd’.


Kadertje

De creatieve cursus ‘Sieraden maken van papier’ begint 9 december weer bij K&O Oegstgeest. De cursus biedt haar deelnemers de gelegenheid een mooi sieraad te maken met kralen van papier. ,,We nemen allerlei soorten papier onder loep en verwerken het tot kralen.’’ Bij BpusC Leiden beginnen begin volgend jaar weer diverse cursussen. Op 12 december staat Anne-Katrien Ausems met LoliesART sieraden op de kerstmarkt in Warmond. Kijkt voor inspiratie, de webshop en agenda op www.loliesart.nl

Witte Weekblad, 8 september 2010

kunstig gerecycled 2


Oegstgeester Courant 08 september 2010

kunstig gerecycled

16 januari 2010 Leidsch Dagblad  

leidsch dagblad 3

Jan Preenen

Een genante vertoning. Anders kan het verzoek van Anne-Katrien Ausems niet worden uitgelegd. ,,Mag ik een greep doen in jullie vuilnisbakken?'' Zoiets vraag je toch niet. Zij wel. Fietsenmaker Stephan van der Meer in Oegstgeest kijkt er echter niet eens meer van op. ,,Ga je gang maar hoor, je kent de weg.'' En weg is ze. Naar buiten waar enkele vuilcontainers uitnodigend op haar staan te wachten.

Als een moderne straat- en strandjutter deinst ze nergens voor terug. Nou ja, nergens. ,,Als het avond is, voel ik me eerlijk gezegd meer op mijn gemak. Zeker op straat. Dan voel ik me vrijer en stap ik ook nog wel eens ín een container. Dat is me niet altijd even goed bevallen. Vorig jaar klom ik 's nachts in een bak met bouwafval. Bleek er ook volop cement in te zitten. Zaten al m'n kleren onder die troep. En dat was er echt niet zo gemakkelijk van af te krijgen. Dat spul wordt steeds harder. Maar goed, je moet er wat voor over hebben.''
De 39-jarige Oegstgeestse voelt zich helemaal in haar element als ze, zoals nu, een rondje door haar dorp rijdt. Op zoek naar afgedankte spullen die in haar ogen nog lang niet hun waarde hebben verloren. Binnenbanden van fietsen, pijpjes, latjes, plastic tassen, kurken, PET-flessen, floppy's, papier, telefoondraadjes, isolatiemateriaal, zilverfolie. Alles sleept ze mee naar huis. Naar haar 'hok' dat vooralsnog dient als atelier. Daar gaan de gevonden voorwerpen een tweede leven leiden. Bijvoorbeeld als sieraden of als tassen.
'Rotzooi'
Die opslagplaats noemt ze haar domeintje. Tussen al die gekke materialen doet ze haar inspiratie op. Wie er wat negatiefs over zegt, kan meteen vertrekken. Dus houd ik m'n mening maar voor me als ik de troep mag aanschouwen. Dat oordeel geeft ze in haar spontaniteit plotseling zelf. Als ik enkele foto's maak en die haar laat zien. ,,Wat een rotzooi.'' Zelfspot is haar dan ook niet vreemd, ook al neemt ze haar werk uiterst serieus.
Zo serieus dat ze een jaar geleden haar baan als verpleegkundige opzegde. Natuurlijk vond ze haar werk op een consultatiebureau in Rijnsburg belangrijk en vindt ze het fijn om af en toe in te vallen, zodat ze contact houdt. Maar het liefst wil ze creëren, dingen uitvinden en tegelijkertijd wat voor het milieu doen. ,,Ik erger me aan die weggooi-mentaliteit. Dat heb ik eigenlijk altijd al gehad. Verzamelen deed ik ook als verpleegkundige. Reed ik rond en zag ik een voet van een lamp tussen het grof vuil dan stopte ik. Even verderop zag ik dan een perfecte lampenkap. Nu kan ik al m'n tijd daaraan besteden en dat bevalt me prima.''
Dat blijkt ook tijdens het bezoek aan de fietsenmaker. ,,Ik voel me vrij. Het is toch heerlijk om zo'n zaak binnen te lopen, lekker te ouwehoeren en te rommelen. Daar geniet ik van. Als verpleegkundige was ik veel meer gebonden. Ik kon er redelijk m'n ei in kwijt, maar lang niet zo als nu. De enige beperking is dat ik altijd bezig ben met m'n eigen bedrijf, maar dat is tegelijkertijd ook het positieve.''
Dat bedrijf heet LoliesArt. Dat roept associaties op met lolly's en lol. Dat mag, zegt Ausems, maar de oorsprong van het woord ligt ergens anders. ,Lolies was het fantasievriendinnetje van mijn jongste dochter Sophie. Zoals zij haar fantasie had, zo heb ik dat met mijn bedrijf. Lolies is inmiddels verhuisd en is niet meer in beeld bij mijn dochter, maar mijn bedrijf bestaat nog.''
Daarom zijn het inpakpapier en de binnenbanden van de fietsenmaker ook mooi meegenomen. Zoals ook de plastic tassen die we onderweg aantreffen op een afvalbak. ,,Stop. Daar kun je toch niet zomaar aan voorbijrijden? Zulke mooie kleuren. Zo'n geweldig kleurenpalet. Van de handvatjes kan ik oorbellen maken. Mijn man wordt wel eens gek van al die dingen die ik mee naar huis sleep, maar zolang het allemaal in mijn hok blijft, heeft hij er geen bezwaar tegen.''
Net als Ausems zich in de Regentesselaan over een container van de bouw buigt met pijpjes, isolatiemateriaal en latjes komt Ellen Vinkesteijn op haar af. Ze heeft een zak met plastic tassen bij zich. ,,Zij is een van mijn vaste leveranciers. Van die tassen maak ik sieraden, feestslingers voor kinderen en fietstassen. Ellen doet ook mee aan mijn workshops, die ik thuis en op locatie geef. Dan laat ik mensen onder meer aan de gang gaan met kettingen die kapot zijn. Zij had bijvoorbeeld een ketting van haar schoonmoeder die ze niet meer droeg. Die hebben we uit elkaar gehaald. De kraaltjes hebben we verwerkt in een fietsbandketting. Op die manier kan je van binnenbanden ook armbanden maken.''
Veel hulp
Aan medewerking heeft Ausems geen gebrek. Op de school van haar kinderen komen ouders regelmatig aanzetten met spullen, buurtbewoonsters denken met haar mee en ze heeft vooral in Brabant enkele constant borrelende bronnen van inkomsten en inspiratie.
Niet zo vreemd. Ze heeft tot haar achttiende in Goirle gewoond. Haar moeder, die bij de bloedbank in Tilburg werkt, kwam onlangs nog aanzetten met dopjes van injectiespuiten en onderdelen van infusen. Goed voor kettingen en lampenkappen. Anne-Katriens broer werkt bij een verpakkingsbedrijf en levert 'gekke' moertjes en schuimrubber rondjes. En verder meldt zich vaak een vrouw die in een café werkt, 'helemaal weg is van mijn werk' en kroonkurken van bierflesjes voor haar verzamelt.
,,Dat is het leuke van mijn vak. Dat ik anderen aanzet om anders aan te kijken tegen de dingen. Ze denken er over na. Dat geldt voor volwassenen, maar ook voor kinderen, voor wie ik ook workshops houd. Je kunt een standaard knutselpakketje geven, maar je kunt ze ook aan de slag laten gaan met bestaande materialen. Met een plastic zak, met behangpapier. Ik heb het een keer gehad dat ik een feestje voor kinderen van een jaar of acht gaf, waarbij ze allerlei dingen mochten maken. Na afloop kregen ze een zakje chips van hun moeder. Zat een van de kinderen dat zakje te bekijken. Die vroeg zich af wat je er allemaal van kunt maken. Uiteindelijk mocht ik het hebben, kon ik er iets moois van maken. Op zo'n moment is mijn doel bereikt.''
Naast 'kunstenares' voelt Anne-Katrien Ausems zich dan ook beschermer van het milieu. ,,Waarom altijd maar materialistisch denken? Voor een nieuwe lampenkap hoef je niet per se naar de winkel. Die vind je ook op straat, op het strand.'' Haar huiskamer en serre staan en hangen vol met zelf gemaakte spullen, zoals een schelpenlamp en een kroonluchter van plastic tassen. ,,Plastic gaat op een gegeven moment verdwijnen en dat is met het oog op het milieu goed. Zo'n kroonluchter vormt straks een mooie herinnering aan de tijd dat er nog plastic was.'' Aan de voordeur hangt een krans, onder meer gemaakt van de vulling van een oude bank.
'Wauw'
Tot de vaste halteplaatsen van Ausems behoren ook rommelmarkten en het Warenhuis, het kringloopbedrijf in Leiden. Ze wordt 'helemaal blij' als we daar binnenlopen. ,,Je weet nooit wat je kan verwachten. Dat maakt het spannend. Hebben ze wat ik zoek, dan is het wauw.''
Zo ook nu. Drie lampenkampen, waarvan er een doet denken aan een stofzuigerzak, brengen haar in vervoering. ,,Als ik die bekleed, krijg je heel iets aparts.''
Plezier, emotie, inspiratie en recycling vormen een bijzondere combinatie. ,,Als ik iets moois vind, heb ik daar meteen een verhaal bij. Een idee. Natuurlijk zeg ik niet dat het allemaal kunst is, maar zolang je iets nieuws creëert kan je toch zeggen dat het een vorm van kunst is? Het is een passie van me, waarvoor ik in elk geval drie jaar heb uitgetrokken om te kijken of het lukt. Het gaat goed. Het is geen vetpot, maar ik kan er aardig van leven. Het hoeft voor mij niet altijd méér te zijn en gelukkig ook niet voor mijn echtgenoot. Geen grotere televisie, geen groter huis, geen grotere auto. Alleen wel een echt atelier. Dat is mijn droom.''
Een deel van de kunst van Anne-Katrien Ausems is deze maand te zien in de bibliotheek in Voorhout. Daarvoor heeft de instelling aan de Kerkzicht een vitrine vrijgemaakt. Eerder exposeerde Ausems in de bibliotheek en het gemeentehuis in Oegstgeest.
Anne-Katrien Ausems onderzoekt een container in de Regentesselaan in Oegstgeest. foto Dick Hogewoning


Oegstgeester Courant 9 september 2009

Expo sieraden van gerecycled materiaal

Anne-Katrien Ausems exposeert voor de tweede keer in de bibliotheek in Oegstgeest.


Sinds een jaar experimenteert Anne-Katrien met allerlei gerecycled materiaal om dit te verwerken in haar sieraden. “De bewerking van een plastic tas gaf al een waanzinnig mooi effect voor een sieraad. Dit gaf mij inspiratie om met andere plastics aan de slag te gaan.

Vandaar dat in de nieuwste sieraden PET-flessen zijn verwerkt. En de volgende stap is al

weer in voorbereiding: het recyclen van kauwgomverpakkingen.”

Dit resulteert in een prachtige expositie van de sieraden in de bibliotheek.

Anne-Katrien verkoopt haar sieraden aan huis en geeft workshops,

onder andere Recycle uw sieraad (in combinatie met fietsbinnenbanden).

Tevens geeft zij vanaf september 2009 workshops bij K&O Oegstgeest.

Bent uw nieuwsgierig geworden?

Kom dan kijken in de bibliotheek of neem alvast een kijkje op de website

www.loliesart.nl.

Bibliotheek Bollenstreek vestiging Oegstgeest, Lange Voort 2T. 

Openingstijden: maandag

t/m vrijdag van 14.00 tot 20.00 uur, zaterdag van 10.00 tot 13.00 uur


13 december 2008  Leidsch Dagblad


Leidsch 2008 1

Oegstgeester Courant

image


Brabants Dagblad 6 oktober 2008

Textielweekend verwondert tot in Oegstgeest

Leidsch 2008 2


door Agnes de Goede. maandag 06 oktober 2008 

TILBURG - Ze wilden altijd al een keer naar het Textielmuseum. Nu hij sinds kort met pensioen is, is er meer vrije tijd.En dus stelde Margreet de Ruijter aan manlief Dirk Jan voor om naar Tilburg af te reizen vanwege het Textielweekend. "We hebben anderhalf uur gereden. Komen uit Oegstgeest bij Leiden. Die stad is groot geworden door de lakenindustrie", vertelt Dirk Jan bij de ingang van het Textielmuseum aan de Goirkestraat.

Het echtpaar kijkt om zich heen en constateert: mooi museum. "Zeker onlangs verbouwd?" schat Dirk Jan in. Klopt. 'Prachtig', vindt zij ook. Over Tilburg is het echtpaar wat minder enthousiast. "Niet echt een opvallende stad. Wel erg vriendelijke mensen." 

Het is druk deze zaterdagmiddag. De Oegstgeestenaar doet een tweede ontdekking: het Textielweekend trekt een divers publiek. Lang niet alleen maar vrouwen boven de veertig. Maar ook jong publiek en jawel: mannen. Hoewel, bij de workshops vilten en handweven laten die het massaal afweten.

De textiel is vooral de passie van Margreet. "Ik maak zelf kleren en brei met kralen." Haar hobbykamer is één van de mooiste kamers in hun huis in Oegstgeest. 

Dirk Jan, jarenlang werkzaam geweest in de bouwkunde, heeft een andere interesse: de techniek erachter. De oude weefgetouwen in het museum trekken zijn aandacht. Hij heeft een vraag aan rasechte Tilburger Toon van Raak. Die is al zijn hele leven werkzaam geweest in de textiel en beantwoordt vandaag prangende vragen. "Die oude machines maken een hoop herrie. Ben je daar niet wat doof door geworden?" wil Dirk Jan weten. "Wat zeg je?" grapt de Tilburger.

Margreet wil naar de 'craftymarkt'. Zo'n vijftig ontwerpers en kunstenaars, veelal afkomstig uit de Randstad, bieden hun werk te koop aan. Al die kleuren en creativiteit; het zorgt voor verwondering bij het echtpaar. Het stel heeft een specifiek doel. Het kraampje van Anne- Katrien. "Dat is onze buurvrouw uit Oegstgeest. Die staat hier", vertelt Margreet enthousiast. Anne-Katrien maakt sieraden van gerecycled materiaal. Sinds een jaar heeft ze een eigen bedrijfje. "Het is best koud, hier buiten. Maar ik heb veel aanloop en al het een en ander verkocht" , wil Anne-Katrien kwijt. 

De kou maakt hongerig. Een kop erwtensoep gaat er wel in. Terwijl het echtpaar over de soep blaast, is er overleg. Voor het donker wil het stel thuis zijn maar er is nog zoveel te doen: workshops, galerieën, lezingen. Er moet een keuze worden gemaakt. De aandacht valt op Galerie Pjotr. Daar is een expositie van Ria Fortuijn. De textielcollages van de kunstenares zorgen wederom voor veel verwondering. 

Niet alleen bij het stel overigens. Margreet wil nog wat handdoeken op de kop tikken. "Tilburgse handdoeken in een keuken in Oegstgeest. Is dat niet leuk?" lacht ze. Met de handdoeken op zak gaat het echtpaar voldaan op huis aan. De Tilburgse kroegen en restaurants? Nee, die trekken het echtpaar niet zo. "Dirk Jan maakt thuis broccoli-soep. Daar kan geen restaurant tegen op."



                                                                                                                                                                                                    annekatrien@loliesart.nl